“Ik wil echt niet dat iedereen in het zwart komt hoor, dat past helemaal niet bij onze dochter!” Dit horen we heel vaak van ouders die hun kindje zijn verloren en de dag van de uitvaart plannen. Het is al zo droevig, maar het geleefde leven van het kindje was niet altijd zo droevig. Neem je dan afscheid in de kleren die je altijd droeg, of draag je dan iets wat past bij hoe je je op dat moment voelt?
Bij volwassenen of oudere mensen vinden we het vaak respectvol om in het zwart gekleed naar een uitvaart te gaan, maar bij een kinderuitvaart twijfelen mensen hier regelmatig over. We bespreken dit daarom in veel gevallen, want het is goed om als nabestaande aan te geven wat je het prettigst vindt. Een zinnetje op de kaart zoals ‘Kom zoals je bent, liever geen zwarte kleding’ kan dan veel duidelijkheid bieden.
Zwarte kleding kan ook een uiting zijn van verdriet, het laten zien dat je (mee)rouwt. Naar de achterblijvers kan dit een heel mooi gebaar zijn. Daarnaast kan iemand zich zo verdrietig voelen, dat gekleurde kleding vreselijk misplaatst lijkt.
Vaak kiezen mensen voor Knuf&Ko, omdat ze het fijn vinden dat we gespecialiseerd zijn in kinderuitvaarten, maar we horen ook vaak dat ze voor ons kozen omdat we er niet zo ‘zwart’ en ‘stijf’ uit zien.. Gelukkig maar, dat hoeft volgens ons ook helemaal niet! Natuurlijk willen we wel met veel respect omgaan met ons vak en de families die we bijstaan, maar benaderbaar zijn is net zo belangrijk. Als we alleen maar zwart gekleed zijn en somber kijken, zouden de kinderen die er vaak bij betrokken zijn, ons niet zo leuk vinden.
Daarnaast gaan we vaak naar locaties die niet traditioneel zijn, denk aan een uitvaart aan zee, een uitvaart in een theater, bij een speeltuin of in eigen tuin. Vaak betekent dit dus ook veel lopen, of een zachte ondergrond zoals gras of zand. Dan wil je ook echt niet op hakken lopen hoor, lage schoenen of sneakers zijn dan echt wel handig!
Laatst zaten we een kop koffie te drinken op het Domplein van Utrecht, terwijl in de locatie naast ons familie en vrienden aan het napraten waren na het afscheid van een te jong gestorven jongen. We zaten in het zonnetje, met allebei (zwarte) sneakers aan en zeiden tegen elkaar, dat de voorbijgangers vast niet zouden denken dat daar twee uitvaartondernemers zaten. Maar goed ook! Het draait niet om ons, het gaat erom dat we ons werk goed kunnen doen, om zo een afscheid vorm te geven dat perfect is.
